Przypowieść o obrazie

             Uczeń zapytał Mistrza:

-         Jesteś taki mądry. Jesteś zawsze w dobrym nastroju, nigdy nie złościwy. Pomoc i mnie być takim.

             Mistrz zgodził się i poprosił ucznia o przyniesienie ziemniaków i przezroczystej torby.

-       Jeśli jesteś na kogoś gniewnym i przechowywał urazę, - powiedział Mistrz, - to weź tego ziemniaka. Z jednej jego strony napisz swoje imię, a z drugiej jego strony - osoby, z którą był konflikt, i umieścić tego ziemniaka do worku.

-        To wszystko? - Zapytał zdziwione uczeń.

-        Nie, - odpowiedział Mistrz. - Należy zawsze nosić tą torbę ze sobą. I za każdym razem, gdy ktoś Ciebie obraził, dodawać ziemniaki w nią.

Stażysta zgodził. Minęło trochę czasu. Uczeń dodał w torbę jeszcze kilka ziemniaków i stała się już dość ciężką. Ona stała bardzo niewygodna do przenoszenia. Ponadto, ziemniaki, które były umieszczone na początku zaczęły się psuć. Były pokryte śliskim brzydkim rozkwiczą, niektóre zaczęli rosną, niektóre zacząli wydawać ostry nieprzyjemny zapach.Uczeń przyszedł do Mistrza i powiedział:

-         To nie jest już możliwe do wykonania. Po pierwsze, torba jest zbyt ciężka, a po drugie - zepsute ziemniaki. Zaproponuj coś innego.

Ale Mistrz powiedział:

-         To samo dzieje się w twoim umyśle. Gdy jesteś na kogoś zły, obrażony, to w duszę pojawia się ciężki kamień. Po prostu nie zauważasz jego od razu. Następnie kamienia staję coraz bardziej i bardziej. Działania zamieniają się nawykami, przyzwyczajeniami — charakterem, który tworzy śmierdzących wady. I lepiej o tym obciążeniu zapomnieć, bo to jest zbyt ciężkie, by nosić go stale ze sobą. Dałem ci szansę obserwować cały proces z boku. Za każdym razem, gdy zdecydujesz się obrazić lub odwrotnie, obrazić kogoś, zastanów się, czy chcesz tego kamienia.